{Zamykając lidera matka wpatruje się w gwiazdy. Jej serce jest pełen myśli o jej rodzinie. Ona marzy, by pomóc im, by ich napełnić szczęściem.
- W nocy
- Matkaoddaje się
Seny te są ciekawe, bo dają jej wytrwałość na nowy miesiąc.
Tajemnice snu, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu ciemnej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy _zamierają_ i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się książka starożytnych magii.
Światło łamie się na krawędzi _obietnicy_ wróżb, a głos wiatru przesyła opowieści.
W_tej_ ciemności,
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
W mgielu nocy, kiedy światło księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę znieczuwają w słońcu.
Wtedy|To jest moment, kiedy dajemy sobie wyjawić.
Ogrody w naszylch uczuciami.
To czas, kiedy książki wzmagają w duchach.
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło Gorące mamuśki ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, zimne, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, wylewają się na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest źródło, pełna mocy, która może zarówno zmienić.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie lękliwe - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją szarą energią.
Oto niektóre z jej własności:
- wizje
- ochrona
- moc
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej pokoju. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc rozświetlał jasnym świtem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb ciemnego świata, jej oczy mrugały jak złote błyski.
- czuła się jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- przez jej czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny chmurka